آداب و رسوم مردم ترکیه
ترکیه کشوری اوراسیایی (اروپای ـ آسیایی) است. این کشور با وسعت حدود ۷۸۳ هزار کیلومترمربع، فقط بخش کوچکی از امپراتوری عثمانی است. به باور کارشناسان، فرهنگ در ترکیه ترکیبی از آداب و سنن ناهمگون عثمانی، اروپایی، خاورمیانه‌ای و آسیای مرکزی است.
در ۲۴ ژوییه ۱۹۲۲ و درچارچوب پیمان لوزان، ترکیه امروزی از امپراتوری فروپاشی شده عثمانی جدا شد و به طور رسمی اعلام موجودیت کرد.
مصطفی کمال پاشا که بعدها به آتا ترک مشهور شد، به عنوان بنیانگذارجمهوری ترکیه شناخته می‌شود و مردم این کشور از او به عنوان پدر ترکیه مدرن یاد می‌کنند. آتاترک در سال ۱۹۲۳، ترکیه امروزی را بنا نهاد و تا سال ۱۹۳۸ ریاست جمهوری این کشور را بر عهده داشت. آتاترک در طول مدت مسئولیتش تلاش خود را بر روی آنچه او از آن با عنوان مدرنیزه کردن ترکیه یاد می‌کرد، متمرکز کرد، اما برخی اقدامات او مانند کشف حجاب، سرکوب عشایر و اجباری کردن پوشیدن لباس‌های اروپایی موجب بروز موجی از اختلاف میان لایه‌های مختلف جمعیتی ترکیه شد. ترکیه در سال‌های اولیه پس از تأسیس، شاهد رشد سریع ادبیات و هنر، مخصوصاً نقاشی، معماری و مجسمه‌سازی بود. لازم به ذکر است که تمامی تلاش‌های انجام شده برای مدرنیزه کردن ترکیه با الگوی غربی صورت گرفته است.
در آغاز قرن بیستم امپراتوری عثمانی دولت چند ملیتی را بنا نهاد که بخش‌هایی از سه قاره را تحت سیطره خود قرار داد ، اما اکنون ترک‌ها افرادی هستند که در مرزهای ترکیه کنونی (مرزهای ۱۹۲۳) زندگی می‌کنند. فرهنگ مردم ترکیه در یک قرن اخیر تغییراتی اساسی کرده است. امروزه شاید بتوان ترکیه را یگانه کشوری دانست که بخش‌های بزرگی از فرهنگ شرقی و غرب را همزمان در خود دارد. سیستم حکومتی چند ملیتی عثمانی، ترک‌ها را نسبت به تأثیرپذیری از سنن و فرهنگ دیگر کشورها آماده کرده است. اولین قانون اساسی ترکیه که در سال ۱۹۲۴ تدوین شد، اسلام را دین رسمی این کشور تعیین کرد. براساس آخرین آمار، نزدیک به ۹۸ درصد از جمعیت ۷۷میلیونی ترکیه، مسلمان هستند و ۲ درصد باقیمانده را مسیحیان، یهودیان و پیروان دیگر ادیان تشکیل می‌دهند. شایان گفتن است که ۷۵ درصد از مسلمانان ترکیه سنی مذهب هستند.
موسیقی
موسیقی در ترکیه از ترکیبی از موسیقی محلی آسیای مرکزی، غربی، کلاسیک ایرانی، اروپای مدرن و پاپ آمریکایی تشکیل شده است. در حال حاضر موسیقی پاپ در ترکیه طرفداران زیادی دارد و مردم این کشور کمتر به موسیقی سنتی علاقه نشان می‌دهند.
براساس اسناد موجود، سازهای بادی برنجی و کوبه‌ای در «ینی چری» یا همان واحدهای ویژه ارتش امپراتوری عثمانی کاربرد داشته است، اما در حال حاضر و با توجه به گرایش ترک‌ها به موسیقی پاپ، کمتر موسیقی را می‌توان یافت که فقط از این نوع سازها استفاده کرده باشد.