نخستین بار استفاده از درخت کاج در مراسم عید کریسمس از جنوب آلمان گزارش داده شده‌ که تاریخ آن به حدود سده‌ی ۱۶ می‌رسد.  پرنس آلبرت، همسر ملکه ویکتوریا در سال ۱۸۴۱ میلادی درخت کریسمسی را به کاخ ویندسور آورد و به این ترتیب موجب محبوبیت بیشتر آن شد. شاید دلیل انتخاب درخت کاج را برای این مراسم، بتوان در شباهت زیاد آن به درخت زندگی دانست که نوعی درخت در بهشت بوده  و در انجیل نیز آمده‌ است. عده‌ای آن را درخت نجات‌ بخش نیز نامیده‌اند.

 در قرن هجدهم میلاد، روشن کردن درخت توسط شمع‌ها آغاز شد و موقعی که برق اختراع شد، برق توانست به وسیله چراغ‌های کریسمس جایگزین شمع شود. امروزه، اشیاء مختلفی از جمله حلقه گل، زرورق و آبنبات بر روی درخت می‌گذارند. یک فرشته یا ستاره نیز ممکن است در بالاترین قسمت باشد که نشان دهنده میزبان فرشتگان است یا فرشته بیت لحم از تولد حضرت عیسی است.

مدت‌ها پیش از ظهور مسیحیت، گیاهان و درختان سبز معنای ویژه‌ای برای مردم در فصل زمستان داشته‌اند. همین‌طور که امروزه مردم خانه‌های خود را با درختان کاج و صنوبر تزیین می‌کنند، مردم باستان نیز شاخه‌های درختان را بر روی درب‌ها و پنجره‌های خانه‌های خود آویزان می‌کردند. در بسیاری از کشورها، مردم باور داشتند که این درختان سبز آن‌ها را از جادوگری، ارواح، ارواح شیطانی و بیماری‌ها دور نگه می‌دارد.