کاپادوکیه Kapadoukia یا با نام قدیمی و پارسی کَتپَتوکه یا کاپادوسیه در پارسی باستان: Katpatuka و  Cappadocia به معنای سرزمین اسبهای زیبا است ,بخش باستانی و پهناوری است که امروز در ترکیه مرکزی قرار گرفته و به دلیل ارزش های تاریخی و باستانی, توریستی ترین بخش استان نوشهیر؛ ترکیه کنونی را در بر می گیرد. بازمانده های آتشفشانی منظره عجیب و شگفت آوری به وجود آورده که جاذبه های طبیعی این شهر بشمار میرود, این محوطۀ باستانی از سال ۱۹۸۵ از طرف یونسکو جزو میراث فرهنگی جهان شناخته و ثبت شده است.

شگفت آورترین بخش سرزمین کاپادوکیه یا کاپادوسیه ,شهری است زیر زمینی با نام درینکویو Derinkuyu که یکی از شگفت انگیزترین کشف تاریخ آیین زرتشت ,ایران باستان و پیروان اهورا مزدا در آنجا قرار دارد. درینکو به معنی چاه عمیق ,شهری است زیرزمینی و اعجاب آور ,که براثر یک رویداد ساده کشف شد. درسال ۱۹۶۳ کارگرانی که برای ایجاد ساختمانی؛ به کندن زمین مشغول بودند,ناگهان با چاه یا تونل ژرفی درون زمین روبرو شدند. پژوهشهای بعدی؛ کشف یک شهر زیرزمینی از دوران کهن را خبر داد؛ با آثار و نشانه هایی از آیین زرتشت, کهن ترین دین جهان ,با نمادهایی از اهورا مزدا, زرتشت , فروهر و اسب های پارسی.

شهری در ژرفای ۸۵ متری زمین در هشت طبقه با گنجایش زندگی برای ۲۰ تا ۳۰ هزار مرد وزن کودک و گاو و گوسفند و اصطبل اسب و نیز محلی برای ذخیره غذا و شراب, و درست کردن شراب و روغن و وجود  نیایشگاه هایی برای مراسم دینی. در این شهر زیرزمینی که توسط ایرانیان باستان, پیروان دین زرتشتی؛ ساخته شده,طبقۀ نخست, ویژه نگهداری حیواناتی چون گاوو گوسفندواسب بوده؛ پله های تودرتو وپرشماردر هر طبقه, اتاقهایی با آشپزخانه ومحل بزرگی برای نگاهداری شراب و نیز مواد غذایی. نکته قابل توجه تعداد تونلها وهواکش هاست؛ که به بیرون راه دارند وطوری ساخته شده اند که در اعماق این شهرزیرزمینی هوا جریان دارد و هیچگاه کمبود اکسیژن احساس نمی شود.

در چهارمین طبقه این شهرزیرزمینی؛ سنگهای سنگین و بزرگی با اندازه های سنگ آسیاب وجود دارند, که به گفته پژوهشگران, در صورت حمله و نفوذ دشمن, با این سنگها از پایین راه های ورودی را می بستند, تا از نفوذ دشمن جلوگیری کنند. برخی پژوهشگران نقطه ضعف سیستم دفاعی در این شهر را در آن دانسته اند,که مهاجمین می توانستند با ریختن سمهای کشنده در هواکش ها؛ ساکنان شهر را از پای در آورند. از نظر تاریخی  گزنفون xénophon تارخ نگاروفیلسوف یونانی؛ که زمانی جزو سپاهیان کوروش کوچک در لشکرکشی برعلیه برادرش اردشیر بوده, ساخت این شهر و شهرهای زیرزمینی رادر قرنهای چهارم و پنجم پیش از میلاد می داند.

روزگاری همه سرزمینهای گسترده میان دورود هالیس و فرات را کاپادوسیه می نامیدند. از زمان مادها این سرزمین جزو بخشی از شاهنشاهی ایران بوده. در تاریخ برای نخستین بار در پایان سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می رود؛ آن هم در سنگ نبشته های سه زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی «داریوش بزرگ» و«خشایارشاه». به نوشتۀ ویکی پدیا ,فرهنگ آزاد, از دیر باز فرهنگ و آیین ایرانی آنچنان در کاپادوسیه و ارمنستان پذیرفته و گسترش یافته بود که می توان گفت مردمان این نواحی درزمان هخامنشیان و اشکانیان ,دیگر ناایرانی – انیرانی –  شمرده نمی شدند. پرستش ایزدان ایران به ویژه  «مهر و آناهیتا» در کاپادوسیه جریان داشت. روایات تاریخ نگاران یونانی؛ و نام گذاری ماههای سال با نامهای ایزدان مزدیسنا در سده پنجم پیش از میلاد در کاپادوسیه؛ باستانی ترین گواهی تاریخی درباره رواج و گسترش آیین زرتشتی در باختر ایران, کاپادوسیه که ترکیه مرکزی امروز در آن قرار دارد؛ می باشد.

پرسش اساسی و مهم این است: چرا ایرانیان باستان از پیروان اهورامزدا و زرتشت, برای یک زندگی مخفی و طولانی شهری در ژرفای ۸۵ متری زمین ساخته اند؟ آنها از چه دانش و علومی برای ساخت این شهر شگفت آور برخوردار بوده اند. پژوهشگران می گویند: با تکنولوژی امروزی؛ ساختن چنین شهری زیرزمینی, برای زندگی ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر, ده سال طول می کشد. آنها این شهرزیرزمینی درینکویو را هم ردیف و در مقایسه با اهرام مصر توصیف می کنند. آیا پیروان اهورا مزدا از ترس تهاجم اقوام وحشی؛ یا از ترس رویدادهای سخت طبیعی از جمله زمستانی سخت که در اوستا به عنوان زمستان شیطانی از آن یادکرده؛ به ساختن این شهر زیرزمینی اقدام کرده اند. آیا ازترس موجوداتی فرا زمینی, به زیر زمین پناه برده اند. این دیدگاه در مورد قوم مایا نیز وجود دارد؛ مایا  ها قومی با هوش در دوران باستان بودند که نبوغ و هوش ویژه ای در ریاضیات و نجوم داشتند اما به یکباره از بین میروند و تمدن آن ها خاموش می شود. نقاشی هایی که از آن ها باقی مانده؛ موجوداتی را نشان ما دهد که شباهتی به انسان ها ندارند. در وندیداد دوم؛ اهورامزدا, از پیروانش می خواهدبرای پیشگیری از تهاجم دشمنان ودیوان و پرهیز از صدمات یک زمستان شیطانی و هلاک کننده؛ شهری زیرزمینی بنا کنند که در صورت لزوم در آنجا به سرببرند.

در قسمت بیرونی “درنیکویو” شهر زیرزمینی ایرانیان باستان, خرابه های دوبرج دیده می شود که محلی برای نگهبانان بوده، که اگر مهاجمان و دشمنان نزدیک شوند به ساکنان شهر خبر دهند. چرا این شهر زیرزمینی ساخته شده؛ زرتشتیان برای چه آنجا را پناهگاه خود ساخته اند ,تا چه زمانی در آنجا زیسته اند؛ بر سر آنها چه آمده؟ اینها پرسشها یست که هنوز برای آنها پاسخی کافی پیدا نشده است! آنچه در دنیای امروزی ما روشن است، این که «کاپادوکیه » یا «کاپادوسیه» و «درینکویو» کنونی؛ با ۲۶ هزار نفر جمعیت آن؛ یکی از مهمترین مکان های گردشگری وتوریستی ترکیه است. درهای درینکویو از سال ۱۹۷۰, به روی جهانگردان وتوریستها باز شده, امّا فقط ده درصد آن در دسترس بوده است.