ترکیه بزرگترین بازار مصرف چای سیاه در دنیا است، که جزئی جدا نشدنی از شیوه زندگی و فرهنگ مردم آن بشمار می آید.  از هر ۱۰ نفر در ترکیه ۹ نفر چای می نوشند و از هر سه نفر یک نفر به کشت آن مشغول است. چای در صورتیکه کم دم کشیده اصطلاح ” چای روشن ” و در صورتیکه خیلی دم کشیده باشد” چای تیره” می گویند.  اما ایده آل ترین میزان دم کشیدن و نسبت آن با آب جوش به ” خون خرگوشی ” (رنگ قرمز تند وبراق) معروف است.  رنگ سرخ شرابی که ” خون خرگوشی ” مصطلح شده است به معنی شیوه و میزان مطلوب دم کشیده بودن آن است. معمولا اصطلاح” چای پاشا ” به چایی گفته می شود که به آن آب سرد اضافه می شود تا مناسب برای نوشیدن بچه ها باشد.  عبور از مرحله ” چای پاشا ” به “چای خون خرگوشی” سمبلی درگذر از کودکی به بزرگسالی است.

در منطقه توکاتاستکان چای سرخالی سرو می شود, که به آن اصطلاحا ” سهم لب ” می گویند.  در منطقه ارزروم چای روشن سرو می شود و نوشیدن آن بدون شکر و با قند حبه (دیشلمه) متداول است,  علاوه بر این در این منطقه تا زمانی که مهمان “کافی” نگفته است چای پشت هم سرو می شود,  اصطلاحات ” چای ریختن ” و ” چای تازه کردن ” به معنی تجدید چای بکار برده می شود . حتی اگر تشکر کنید و بگویید چای میل ندارید هم,  یک استکان دیگر برایتان می ریزند.  این چای به ” جیرجیر ” به معنای چای زوری معروف است. امتناع از نوشیدن چای جیرجیر بی احترامی بزرگی به صاحبخانه محسوب می شود. در مناطق دیگر برای نشان دادن اینکه چای بیشتری میل ندارید بدون نیاز به گفتن جمله ای، کافی است قاشق چایخوری را روی آخرین استکان قرار دهید. مردم ترکیه معتقدند چای را با گرفتاری ها و در گیری های دنیوی نباید نوشید . باید به آن معنی بخشید و به همراه صمیمیت به عنوان زمان استراحت بین مشغله کار روزانه نوشید. برای مردم ترک نوشیدن چای مانند خوردن غذا و سوپ یکی از اعمال زندگی به شمار می آید.