امروزه انواع قهوه با نام هاى ترک، فرانسه یا اسپرسو شناخته مى شوند. اما نامگذارى قهوه به این نام ها، ربطى به نحوه کشت یا محل کشت آن ندارد. زیرا کشورهاى ترکیه، فرانسه یا ایتالیا مزارع کشت قهوه ندارند و قهوه فقط در یک شرایط خاص و در مناطقى که داراى آب و هواى گرم حاره اى باشند رشد پیدا مى کند.اصطلاح قهوه ترک از آنجا پدید آمد که ترک ها، اولین کشورى بودند که قهوه را به شیوه اى که خودشان مى پسندیدند، پخت و آسیاب کرده و سپس مى جوشاندند.تفاوت اصلی این سه قهوه در نوع دم کردنشان با یکدیگراست ، قهوه ترک بسیار نرم آسیاب می شود و به وسیله قهوه جوشهای معمولی روی شعله گاز آماده می شود و دارای کف روی فنجان و مقداری لرد در ته فنجان می باشد.

قهوه فرانسه بر خلاف قهوه ترک زبر تر آسیاب می شود و با دستگاه قهوه ساز دم می شود ، قهوه فرانسه مانند چای رقیق و فاقد کف و لرد ته فنجان است و معمولا در لیوان معمولی سرو می گردد.

قهوه اسپرسو نرم تر از فرانسه و زبرتر از ترک آسیاب می شود و با دستگاه مخصوص اسپرسو دم می شود، اسپرسو در فنجان کوچکتر از قهوه ترک سرو می شود و کف نازک و روشنی روی آن می بندد (اگر دستگاه خوب و قهوه مناسب استفاده گردد) و فاقد لرد است.

در ترکیه چهار درجه از شیرینی مورد استفاده قرار می‌گیرد: ساده (ساده؛ بدون شکر)، آز شکرلی (کم‌شکر؛ نصف قاشق چای‌خوری)، اُرتا شکرلی (شکر متوسط؛ یک قاشق چای‌خوری)، و چُک شکرلی (پرشکر؛ یک‌ونیم یا دو قاشق چای‌خوری)

قهوهٔ ترک در حالی که بسیار داغ است نوشیده می‌شود و معمولاً با یک لیوان آب سرد سرو می‌شود تا دهان تازه شود و طعم قهوه بهتر حس شود.

علاوه بر آنکه قهوهٔ ترک یک نوشیدنی روزمره در ترکیه به حساب می‌آید، جزئی از سنت ازدواج در این کشور نیز محسوب می‌شود. به عنوان پیش‌ درآمدی بر ازدواج، خانوادهٔ داماد می‌بایست از خانوادهٔ عروس دیدار کنند و اجازهٔ ازدواج را از آن‌ها بگیرند. در حین مراسم خواستگاری، عروس می‌بایست برای مهمانان قهوهٔ ترک آماده و سرو کند. عروس در قهوهٔ داماد به جای شکر، نمک می‌ریزد تا شخصیت داماد را بسنجد. اگر داماد قهوهٔ نکمین را بدون بروز هیچ نشانه‌ای مبنی بر رنجش یا نارضایتی بنوشد، عروس فرض را بر این می‌گذارد که داماد خوش‌خلق و صبور است. البته لازم به ذکر است که این جزو سنت های قدیمی ترکیه بوده و این روزها کمتر اجرا می شود.