مردم و زبان ترکیه
زبان بیش تر مردم در ترکیه ترکی است ولی در کنار آن زبانهای کردی(بیشتر) و ارمنی در میان گروه‌های قومی استفاده می‌شود. گروه‌های قومی کوچک‌تری چون لازها، زازاها، عربها و چرکس‌ها به تنوّع زبانی و فرهنگی این کشور افزوده‌اند.
کردهای ترکیه بیش تر در جنوب شرقی و شرق کشور زندگی می‌کنند. زبان رسمی این کشور ترکی است. گروه‌های قومی کوچک‌تر در ترکیه عبارت‌اند از آذربایجانی‌ها (شمال شرق)، لازها (شمال)، عربها (جنوب) و ارمنی‌ها (استانبول).
ترک‌های ترکیه از اقوام ترکمن سلجوقی بودند که از آسیای میانه به فلات آناتولی کوچ کردند و پس از غلبه بر امپراتوری بیزانس (روم شرقی)، امپراتوری عثمانی را در آنجا بنا نهادند.
نژاد مردم آناتولی، ایرانی،ارمنی و یونانی است.
مردمان ترک‌تبار یا تُرک‌ها مردمانی اوراسیایی‌اند که در آسیای شمالی، مرکزی و غربی، مغولستان، سیبری جنوبی، شمال‌غربی چین و بخش‌هایی از اروپای شرقی ساکن‌اند. آنها به زبان‌هایی از خانوادهٔ زبانهای ترکی‌تبار سخن می‌گویند.
خاستگاه اصلی مردمان ترک‌تبار، آسیای میانه بوده و این مردم که از نژاد زرد بودند به تدریج در غرب آسیا، خاورمیانه، آسیای کوچک و اروپای شرقی پراکنده شدند. در جریان این مهاجرت‌ها که در بعضی زمانها همراه با تسلط نظامی بود« بخش‌های بزرگی از نواحی مردم هندواروپایی در غرب آسیا نیز از زبان آنان به مرور متاثر شدند.
بررسی ِDNA مردم در نواحی مختلف کشور امروزی ترکیه نشان می‌دهد که مردم ترکیه نوادگان مردم مختلف ساکن آناتولی مانند یونانی، ارمنی، ایرانی (آذری و کردها) و بخش کوچکی قفقازی (آسیانی)، عربی و ترکمنی میباشند که در سده های ١٧, ١٨ , ١٩ و بویژه در قرن ٢٠ میلادی بعد از ۱۹۲۰ با توطئه پان ترکی علیه سرزمینهای آسیایی که برای تغییر هویت یکپارچه غرب و میانه آسیا انجام شد و با رسمی شدن و اجباری شدن زبان ترکی استانبولی و کوششهای فارسی و عربی زدایی از زبان رسمی نوشتاری و تغییر خط عربی-فارسی، بخشی از آنها در شهرهای بزرگ ترکی استانبولی را به عنوان زبان برگزیده اند.
در اوایل قرن ٢٠ میلادی, پس از فروپاشی عثمانی, گروه هایی در آناتولی برای حفظ میراث امپراتوری عثمانی و تشکیل یک کشور بر چهل تکه های باقی مانده, شعار ترک گرایی را سر دادند و برای حفظ آنچه در حوزه آناتولی بود, اقوام یونانی, ارمنی, آشوری آناتولی را مجبور به مهاجرت اجباری کردند و میلیون ها فنر از آنان را قتل عام کردند یا طی مهاجرت اجباری در بیابان ها کشته شدند. و به این ترتیب آناتولی را برای ترک کردن آماده کردند و کشور امروزی ترکیه با محوریت کلمه ترک پیدا شد. اما جمعیت عظیم کرد ها (ایرانیان آناتولی) تا امروز در آناتولی باقی مانده اند و در برابر ترک شدن مقاومت می کنند.
از لحاظ ژن از نژاد شرقی ترک (زردپوست مغول‌سان) درصد اندکی مشاهده شده است. کمتر از ۱۰% مردم ترکیه دارای این نژاد شرقی میباشند که از نسل ترکمن هایی هستند که عموما در جنوب ترکیه امروزی مستقر شده بودند.
در مورد مردم آذربایجان نیز همین قضیه با شدت بیشتری صادق است که از لحاظ ژننیکی مردمی ایرانی (عموما از تبار مادها) هستند . آذربایجان را ماد کوچک نیز می گفته اند که بخشی از ماد بزرگ بوده است که تا ری, اصفهان و همدان و کرمانشاه و ایلام را در بر می گرفته است.
